|
 AUTOR : s. Anna Siudak FMM
Definicja wyjaśniająca proces nawrócenia jest bardzo prosta. Oznacza zwrócenie całego naszego życia ku Bogu, jak słonecznik ku słońcu. Greckie słowo metanoia wyraża zarówno radykalne zwrócenie się ku Bogu jak i wewnętrzną przemianę, która dotyczy całej postawy człowieka, jego myślenia, uczuć, zachowań. Ta przemiana zaczyna się od poczucia własnej grzeszności i uświadomienia sobie wielkiej rozbieżności między własnym życiem a tym, którego chce dla nas Bóg.
Po doświadczeniu tego szczytowego napięcia człowiek zaczyna odzyskiwać poczucie wewnętrznego spokoju i harmonii, które potęgują się na miarę, coraz większego zaufania i powierzania się Bogu. Towarzyszy temu odczucie Bożej obecności, Bożej wielkości oraz Jego nieograniczonej miłości i łaski. Z tego rodzi się przeświadczenie, że Bóg jest źródłem trwałego szczęścia oraz postawa pokory, po doświadczeniu własnych braków i niewystarczalności. To prowadzi do umocnienia w wierze i dostrzegania piękna świata. Życie zostaje zdominowane przez poczucie obdarowania i nieustanne doświadczanie Bożej miłości. Serce człowieka napełnia się wielką wdzięcznością.
|
|
Więcej…
|
|
|
Uroczystość zesłania Ducha Świętego |
|
Duchu Święty, Boże, tchnij mnie swoim tchnieniem,
abym myślał o tym, co jest święte.
Prowadź mnie, Duchu Święty, abym czynił to, co jest święte.
Przyciągaj mnie do siebie, Duchu Święty, abym kochał to, co jest święte. Umacniaj mnie, Duchu Święty, abym strzegł tego, co jest święte.
Strzeż mnie, Duchu Święty, abym nigdy nie utracił tego, co jest święte. Amen.
Modlitwa św. Augustyna do Ducha Świętego
Drodzy Bracia i Siostry!
Wołamy dzisiaj: „Veni Sancte Spiritus!”, „Przyjdź, Duchu Święty!”, «Ześlij Twego Ducha, Panie i odnów oblicze ziemi!».
Prosząc o Ducha Świętego zdajemy sobie sprawę, że jest On darem, o który prosił Jezus i który wysłużył nam swoim Zmartwychwstaniem i Wniebowstąpieniem. Pamiętamy Jego słowa:
„Jeśli mnie miłujecie, będziecie zachowywać moje przykazania; ja zaś będę prosił Ojca, a innego Pocieszyciela da wam, aby z wami pozostał na zawsze” (J 14,15–16), albo: „Przyszedłem ogień rzucić na ziemię i jakże pragnę, ażeby już zapłonął” (Łk 12,49).
|
|
Więcej…
|
|
Modlitwa obumierającego ziarna |
|
 AUTOR: Ks. Rafał J. Sorkowicz SChr
Będę Cię szukał wciąż i na nowo, o zmierzchu i o świcie, w ciemnościach i strumieniach światła. Będziesz się chował, ukrywał, znikał nagle i boleśnie. Niech się stanie. Ból duszy rozkwita jak rajski ogród, nie ucieknę przed nim, będzie bolało, boli i ma boleć. Twoje spojrzenie, zalane Niebem, spoczywa na mnie nieustannie, czuję to, wiem. Gdyby nie ono umarłbym z pychy, pochłonięty ziemią, która wydaje owoce i usycha, daje życie i pochłania zimne ciała. Jestem, bo Ty jesteś, Panie, żyję, bo Ty we mnie żyjesz...
|
|
Więcej…
|
|
Pokuta, ból, zmartwychwstanie... |
|
 AUTOR: Ks. Rafał J. Sorkowicz SChr
Jest taki ból, który boli przez całe życie. Ból jedyny w swoim rodzaju. Przypomina rosę, która choć delikatna, potrafi zmoczyć, jak porządny deszcz. Pamiętam jedną noc, pod gołym niebem, na pielgrzymce. Zachciało nam się przespać pod chmurką, wieczór był wyjątkowo ciepły. O świcie, gdy otworzyłem oczy, poczułem "siłę" rosy. Śpiwór, dres, włosy... Wszystko mokre... No więc taki jest ten ból. Ból mijającego czasu. Boli bardzo... gdy wszystko zaczyna powoli układać się w jedną całość, gdy teraźniejszość Odwieczny zalewa światłem. A ty nie możesz zrobić nic, nie cofniesz czasu. To boli... Przeszłość może boleć mocno...
|
|
Więcej…
|
|
 AUTOR: Ks. Rafał J. Sorkowicz SChr
Królewska droga Chrystusa jest największą prowokacją w historii ludzkości. Tylko Bóg, dla którego "nie ma rzeczy niemożliwych" mógł wpaść na coś takiego. Czuł to dobrze Sługa Boży kard. August Hlond, wskazując Polakom tajemnicę Nazarejczyka: "Tylko Chrystus może przewodniczyć nowym czasom". Te słowa Palikotom i innym samozwańczym "mesjaszom" polskiej lewicy nie przejdą z pewnością przez gardło, nie zmienia to jednak faktu, że innej drogi dla Polaków nie ma.
|
|
Więcej…
|
|
 Misje polegają na dzieleniu się Ewangelią - Dobrą Nowiną z tymi, którzy jeszcze nie poznali nauki Chrystusa, ale to także budowanie struktur Kościoła, tworzenie ośrodków pomocy medycznej i edukacyjnych wśród obejmowanych tą działalnością wspólnotach. O powołaniu i posłudze misyjnej z siostrą Tadeuszą Frąckiewicz - dominikanką i misjonarką z Kamerunu rozmawiał Sławomir Grankowski.
Chciałbym aby ten wywiad zwrócił szczególną uwagę na radość płynącą z dzielenia się Ewangelią, aby znalazła się w nim odrobina dobrego humoru, aby nie wprowadzał on w smutek, ale napawał czytających radością i nadzieją.
|
|
Więcej…
|
|
|
