XXVIII Tydzień Okresu Zwykłego, Rok B

Rz 3,21-29; Ps 130 (129), 1-2. 3-4. 5-6 (R.: por. 7bc); J 14, 6; Łk 11, 47-54

Bóg powołuje nas do wypełnienia pewnej misji w Kościele. W związku z tym obdarza łaską wybraństwa. Charakteryzuje się ona szczególnymi darami. Jesteśmy otoczeni błogosławieństwem Boga. Do swego zadania każda dusza jest przygotowywana. My również. To przygotowanie ma jednak wyjątkowy charakter. Bóg zebrał razem dusze powołane i utworzył Wspólnotę.

Przyprowadza stale do niej kolejne dusze. Tę Wspólnotę sam prowadzi, formuje, kształtuje, poucza. Jest dla niej Nauczycielem, Katechetą, Kierownikiem Duchowym, Ojcem, Pasterzem i Oblubieńcem. Poprzez charyzmaty objawia nam swoje oblicze. Ukazuje swoją istotę. Poznajemy Boga, Jego miłość i wszystko, co się z tym wiąże. Bóg sam nakreśla nam drogę duchową.

Tym razem Bóg powołał zgromadzenie i powoli wprowadza je w swego Ducha. Nakreśla drogę, która jest drogą duchowego wzrastania, doskonalenia się, drogą zjednoczenia duszy z Bogiem. Czyni to wobec nie jednej duszy, ale całej Wspólnoty. Słowa Bożej miłości zapewniające o ciągłym czuwaniu nad duszą, rozbrajają serca, wzruszają i otwierają jeszcze bardziej na Świat Ducha. Rzeczywiście otrzymujemy wielką obfitość łask, darów, błogosławieństwa Bożego. Tylko nadstawiać ręce i czerpać, przyjmować, chłonąć, żyć tym, rozdawać, pozwolić rozlewać się łasce przez nasze serca.

Można nas przyrównać do uczonych z dzisiejszego fragmentu, którzy wzięli klucze poznania! Wziąć klucze, to znaczy mieć w posiadaniu zawartość, która znajduje się za drzwiami zamkniętymi na tenże klucz. Ale to nie wszystko. Od nas niejako zależy, kiedy i komu te drzwi otworzymy! Jak posługiwać się tymi kluczami? W jaki sposób otwierać przed duszami to bogactwo ukryte za drzwiami?

Kluczami tymi są dusze pragnące zjednoczenia z Oblubieńcem, dusze przyjmujące cierpienie miłości, dusze dające Bogu zgodę na wszystko, dusze ofiarne, dusze oblubienice Boga. Ich miłość, pokora, oddanie, zaparcie się swego „ja” otwiera skarbiec Bożego miłosierdzia, Bożej miłości dla wielu, wielu dusz. One same stają się tymi kluczami, którymi Bóg otwiera przed ludzkością ocean swej łaski i udziela obfitego błogosławieństwa.