Rozmowa z KRZYSZTOFEM BRZESZCZYŃSKIM mężem, ojcem trójki dzieci, prawnikiem, zelatorem z parafii św. Faustyny na warszawskim Bródnie

Maryja w prawie każdym z objawień prosiła o różaniec. Czym dla Pana jest ta modlitwa i od kiedy jest Pan związany z Maryją?

Maryja była mi bliska zawsze, choć nie od początku to sobie uświadamiałem. Zostałem ochrzczony w kościele Matki Bożej Loretańskiej w Warszawie. Gdy miałem trzy lata, moi rodzice przeprowadzili się na warszawskie Bródno, do parafii Matki Bożej Różańcowej. Tam przyjąłem Pierwszą Komunię świętą i sakrament bierzmowania. Moją katechetką była siostra loretanka. Kiedy założyłem rodzinę, moje dzieci uczęszczały kolejno do przedszkola prowadzonego przez siostry loretanki.

Zmartwychwstały Pan towarzyszy uczniom odchodzącym do Emaus – rozmowa z ks. Andrzejem Koprowskim SJ, dyrektorem programowym Radia Watykańskiego

ks. Leszek Gęsiak (LG): Ojcze Andrzeju, za nami Wielki Post, Wielki Tydzień i uroczystość Zmartwychwstania Pańskiego. To czas, kiedy często wsłuchujemy się w słowa Pisma Świętego. Co szczególnego chce nam powiedzieć tym razem Pan przez słowa Biblii?

ks. Andrzej Koprowski (AK): Pismo Święte pokazuje, że stoimy wobec wyboru zgodnej z planem Boga drogi życia lub drogi grzechu, prowadzącej do śmierci. Jest też droga zbawienia, do której prowadzi wiara. Nie są to drogi i wydarzenia „zamknięte w czasie”, ale składniki historii każdego człowieka, społeczeństw, dziejów świata.

Uważajcie na słowo Bóg, kiedy rozmawianie z niewierzącym. Również ja byłem ateistą. Moje nawrócenie zaczęło się od przemiany języka – wyznaje Fabrice Hadjadj, francuski dramaturg i filozof o żydowsko-ateistycznym rodowodzie, od kilkunastu lat katolik i ojciec sześciorga dzieci. Ostatnio wydał książkę o tym, jak mówić o Bogu. Do tematu tego podchodzi mając na uwadze, z jednej strony wymóg ewangelizacji, a z drugiej – doświadczenie własnego nawrócenia. Był czas, że nienawidziłem słowa „Bóg” – przyznaje Hadjadj. Wydawało mi się, że kiedy ktoś mówi „Bóg”, zamyka tym samym wszelka dyskusję. Bóg to była taka zapchajdziura. Dziś już wiem, że jest inaczej, że Bóg niczego nie zapycha, ale otwiera przed nami przepaść. Nie jest odpowiedzią, ale wezwaniem – pisze francuski filozof.

F. Hadjadj: Co to znaczy mówić o Bogu? Czy o Bogu rozmawia się tak samo jak o meczu piłki nożnej? Czy można o Nim rozmawiać tak, jakby był jednym z przedmiotów, skoro jest On Stworzycielem wszystkiego? I pytanie najważniejsze: nawet jeśli prowadzimy głęboką rozmowę o Bogu, taką jak na przykład w poezji czy w filozofii, czy rzeczywiście rozmawiamy już o Bogu. A może boskość jest obecna we wszystkich prawdziwych słowach, na przykład w słowach podyktowanych miłością? Przeczuwamy więc, że prawdziwy problem dyskursu o Bogu jest problemem prawdy: jak mówić w prawdzie?

Prześladowanych i dyskryminowanych na Bliskim Wschodzie chrześcijan trapią doświadczane przez nich ograniczenia w wyznawaniu wiary. Niepokoi ich jednak również, jak chrześcijanie w „wolnym świecie” korzystają ze swej wolności. Zwraca na to uwagę chaldejski metropolita stolicy Iranu abp Ramzi Garmou. W rozmowie z Radiem Watykańskim tak przedstawił on sytuację swego Kościoła.

 

Wywiad się z  s. Fernandą Marią A.S.M  z  Fatimy

Siostra Fernanda jest członkinią Aliansu Najświętszej Maryi Panny - wspólnoty całkowicie oddanej wypełnianiu próśb Matki Bożej Fatimskiej.  Siostra Fernanda jest przełożoną klasztoru w Fatimie. W 1998 roku uczestniczyła w Kongresie Fatimskim zorganizowanym w Zakopanem, gdzie dzieliła się swym doświadczeniem i wiedzą na temat objawień.

W 1917 roku Matka Najświętsza skierowała do ludzi swe orędzie. Siostry potraktowały Jej słowa tak poważnie, że poświęciły im całe życie.

Nie mogło być inaczej. Skoro Matka Boża mówi do nas w tym stuleciu, musimy Jej słuchać. To dlatego orędzie z Fatimy jest dla nas bardzo ważne. Jeśli chcemy pełnić Jej wolę, która jest tym samym, co wola Boża, i jeśli chcemy żyć z Nią, to musimy Jej słuchać. A Ona przemówiła w Fatimie, bardzo, bardzo dobitnie.

Gdy choruje nasze ciało, idziemy do lekarza. Co zrobić, kiedy zachoruje nasza dusza lub stwierdzimy, że w pobliżu nas nie ma osoby, która udzieliłaby nam wsparcia duchowego? Jednak Bóg nigdy nie zostawi nas bez pomocy. Od jakiegoś czasu dzięki internetowi możemy korzystać z Pogotowia Duchowego. Jego ekipę tworzą zakonnicy, księża diecezjalni. Na swojej stronie informują: "Czujesz, że potrzebujesz duchowej pomocy – nie zwlekaj. Zadzwoń! A szybko zawieziemy Cię do lekarza, którym jest Jezus Chrystus".

Rozmowa z o. Benedyktem Pączką OFMCap