Niedziela, 22 listopada 2020 roku

XXXIV Tydzień Zwykły, Rok A

Wszyscy znamy nastrój końca roku kalendarzowego. Gdy zbliża się „sylwester”, wielu z nas – oprócz planowania zabawy, która zapewne w tym roku będzie miała dość ograniczony charakter – dokonuje podsumowań. Co udało mi się osiągnąć w kończącym się roku, a czego nie? Jakie szczególne wydarzenia miały miejsce? Może poznanie kogoś, ślub, chrzest dziecka, pogrzeb, awans lub zwolnienie z pracy? Wspominamy szczęśliwe momenty i próbujemy zapomnieć o tych ciemnych. I wielu z nas przygotowuje się na podjęcie noworocznych postanowień. Myślę, że wszyscy doświadczyliśmy tego klimatu, niezależnie od tego, czy koniec roku spędzaliśmy na szalonych imprezach, czy też poszliśmy spać o zwykłej porze, uznając, że nie ma nic szczególnego w oczekiwaniu północy. W sposób szczególny doświadczają tego klimatu ci, którym zdarzyło się 31 grudnia być obecnymi na wieczornej Mszy św., gdy w wielu kościołach odprawia się modły dziękczynno- przebłagalne. Dziękujemy wtedy Bogu za dobro, które stało się naszym udziałem, błagamy o wybaczenie grzechów, które popełniliśmy w kończącym się roku, a na koniec śpiewamy wielki hymn dziękczynny Kościoła „Ciebie, Boga wysławiamy”.

Niedziela, 01 listopada 2020 roku


XXXI tydzień zwykły, Rok A

W tych dniach wiele mówimy i słyszymy o tzw. rzeczywistościach ostatecznych naszego życia, czyli związanych ze śmiercią. Listopad, miesiąc szary i ponury, to czas szczególnie sposobny do rozmyślań na ten temat. Śmierć – „śmiertelnie poważna” rzeczywistość naszego życia – stawia przed nami wiele pytań trudnych do odpowiedzi. Ale mierzenie się z nimi nie musi nas prowadzić do zwątpienia, beznadziei czy nawet rozpaczy. Wszak listopad zaczyna się od święta pełnego blasku: od uroczystości Wszystkich Świętych.

Poniedziałek, 21 września 2020 roku,

XXV tydzień zwykły, Rok A

Dziś przeżywamy święto św. Mateusza, apostoła i ewangelisty. Choć jest on ważną postacią w życiu pierwotnego Kościoła, to opis jego powołania jest bardzo krótki. To zaledwie dwa zdania: Odchodząc stamtąd, Jezus ujrzał człowieka imieniem Mateusz, siedzącego w komorze celnej, i rzekł do niego: «Pójdź za Mną!». On wstał i poszedł za Nim (Mt 9, 9).

Jednak tajemnica powołania Mateusza na apostoła daje wiele do myślenia. Patrząc tylko po ludzku, pewnie nikt nie dałby mu szans na bycie powołanym przez Jezusa. Jak wiemy, był on celnikiem, a w oczach swoich współczesnych celnik uchodził za grzesznika i to z podwójnej racji. Jego zawód był jednym z najbardziej pogardzanych przez Żydów, ponieważ jako poborca podatków był kolaborantem i służył okupantowi rzymskiemu. A po drugie traktowany był jako złodziej, ponieważ większość celników ściągała większe podatki, z których dla siebie, zgodnie z rzymskim prawem, pozostawiała znaczną część jako wynagrodzenie.

Wtorek, 08 września 2020 roku


XXIII tydzień zwykły, Rok A

Kiedy ma narodzić się dziecko, zwłaszcza pierwsze dziecko, cała rodzina jest zaangażowana w proces przygotowania na narodziny. To jak najbardziej ludzka i godna pochwały postawa. Te przygotowania obejmują różne wymiary: materialny, no bo trzeba zakupić potrzebne rzeczy dla malucha. Oczywiście angażuje się cała rodzina. Jest również żywo obecny wymiar emocjonalny, dla wielu i wymiar duchowy. Wszyscy to rozumiemy i tak powinien przebiegać cały ten proces oczekiwania na narodziny człowieka.

XXIII Niedziela zwykła, Rok A, II

Czytania: Ez 33, 7-9; Psalm 95 (94), 1-2. 6-7c. 7d-9;Rz 13, 8-10;Mt 18, 15-20

Słowa Ewangelii według Świętego Mateusza

Jezus powiedział do swoich uczniów:

«Gdy brat twój zgrzeszy przeciw tobie, idź i upomnij go w cztery oczy. Jeśli cię usłucha, pozyskasz swego brata. Jeśli zaś nie usłucha, weź z sobą jeszcze jednego albo dwóch, żeby na słowie dwóch albo trzech świadków oparła się cała sprawa. Jeśli i tych nie usłucha, donieś Kościołowi. A jeśli nawet Kościoła nie usłucha, niech ci będzie jak poganin i celnik.

Zaprawdę, powiadam wam: Wszystko, cokolwiek zwiążecie na ziemi, będzie związane w niebie, a co rozwiążecie na ziemi, będzie rozwiązane w niebie.

Dalej, zaprawdę, powiadam wam: Jeśli dwóch z was na ziemi zgodnie o coś prosić będzie, to wszystko otrzymają od mojego Ojca, który jest w niebie. Bo gdzie są dwaj albo trzej zebrani w imię moje, tam jestem pośród nich».

Niedziela, 02 sierpnia 2020 roku

XVIII tydzień zwykły, Rok A

Święty Brat Albert Chmielowski, wypowiedział takie słowa „Powinniśmy być jak chleb, który dla wszystkich leży na stole, z którego każdy może kęs sobie ukroić, nakarmić się, jeżeli jest głodny”.