Pan Jezus złożony do grobu

Kłaniamy Ci się Panie Jezu Chryste i Błogosławimy Tobie... Żeś przez krzyż i mękę swoją świat odkupić raczył

Ciało Pana Jezusa obwiązane płótnem wraz z wonnościami w zostaje złożone w grobie wykutym w skale. Po zasunięciu ciężkim głazem Jezus pozostanie tam do chwili zmartwychwstania. Jednak oprawcy i o tym pomyśleli i powiadomili władze rzymskie o możliwości zabrania ciała Jezusa i rozpowszechnianiu informacji o rzekomym zmartwychwstaniu Jezusa. Nie wierzyli w to co było głoszone, nie chcieli dopuścić do fałszywych pogłosek o zmartwychwstaniu. Władze Rzymu postawili więc przy grobie żołnierzy, aby pilnowali ciała Jezusa. Czy to mogło być przeszkodą dla Jezusa aby zmartwychwstać? Dla bliskich było to rozstanie na krótki czas, choć też nie bardzo wierzyli w zmartwychwstanie. Ta cisza to czas pogodzenia się z faktem odejścia Jezusa. On nie udawał śmierci jako Syn Boga, On rzeczywiście umarł i spoczął w grobie. Grób to nie otchłań, grób to miejsce spoczynku, snu i oczekiwania na zmartwychwstanie. Ten czas spoczynku Jezusa to też czas błogosławiony – czas zjednoczenia z Bogiem.

Pan Jezus zdjęty z krzyża i powierzony Matce

Kłaniamy Ci się Panie Jezu Chryste i Błogosławimy Tobie... Żeś przez krzyż i mękę swoją świat odkupić raczył

Pierwsze bliskie spotkanie Jezusa z Matką i ostatnie pożegnanie przed złożeniem do grobu.

Maryja tuli swego Syna, jakby nie widziała Go bardzo długo, ale widziała Go podczas Drogi krzyżowej, widziała jak umierał. To spotkanie nie jest radosne, to spotkanie Matki z Synem wyraża ogromny ból. Matka nie trzyma w objęciach tego Jezusa, który nauczał, który uzdrawiał, który chodził z jednego miejsca w inne, aby głosić Ewangelię, mówić o Bogu, o zbawieniu. Teraz Maryja trzyma już martwe ciało Jezusa – jej Syna, który został tak strasznie potraktowany, tyle wycierpiał.

Śmierć Pana Jezusa na krzyżu

Kłaniamy Ci się Panie Jezu Chryste i Błogosławimy Tobie... Żeś przez krzyż i mękę swoją świat odkupić raczył

W tym szczególnym momencie postarajmy się odmawiać tą stację na klęcząco, aby wyrazić swoją miłość i jedność z konającym Jezusem.

„Ojcze, w Twoje ręce powierzam ducha mojego. Po tych słowach wyzionął ducha”

Słowa, które kończą życie Jezusa na ziemi. Słowo Boga wykonało się, ofiara została spełniona, posłuszeństwo względem Ojca Jezus wykonał od początku aż do końca. Razem z Chrystusem umarły nasze grzechy. Niewinny umarł za rzesze winnych, za wszystkich ludzi. Śmierć Jezusa wywołuje ogromny strach i zdziwienie na wszystkich, którzy stali pod krzyżem, szczególnie na tych, którzy drwili z Jezusa do ostatnich chwil życia. Sama śmierć jednak to za mało. Dla sprawdzenia i upewnienia się, że Jezus naprawdę umarł żołnierze przebijają Jego bok. To czego są świadkami wprawia ich w zdziwienie : z boku wypływa krew i woda – dwa życiodajne płyny. Umarło Życie, umarł Ten, który życie daje, umarł Ten, który życie przywracał, umarł Ten, który uzdrawiał ludzi i wypędzał złe duchy z opętanych. Co odczuwają stojący pod krzyżem ludzie, żołnierze, uczniowie Jezusa, Maryja? Dla jednych jest to czas ogromnego smutku, dla innych ogromny strach, zdziwienie, jeszcze inni mogą sobie nic z tego nie robić – umarł zwykły człowiek, bluźnierca. Maryję przeszywa miecz boleści – jako matka przeżywa to chyba najbardziej. Wie jednak, że to było konieczne, że taka była wola Boga. Tak Bóg zatroszczył się o zbawienie człowieka, tak ukazał swoja ogromną miłość wobec człowieka. Drzewo krzyża stało się drzewem zbawienia, drzewem życia.

Pan Jezus przybity do krzyża

Kłaniamy Ci się Panie Jezu Chryste i Błogosławimy Tobie... Żeś przez krzyż i mękę swoją świat odkupić raczył

Początek realizacji Słowa Bożego, realizacji nauczania Jezusa : „Odtąd zaczął Jezus wskazywać swoim uczniom na to, że musi iść do Jerozolimy i wiele cierpieć od starszych i arcykapłanów, i uczonych w Piśmie; że będzie zabity i trzeciego dnia zmartwychwstanie. ” (Mt 16,21)

Do krzyża nie jest przybijany tylko Jezus, do krzyża przybijane są nasze grzechy. One mają umrzeć razem z Chrystusem, aby po trzech dniach narodził się nowy człowiek. Ogromny, przeszywający ból przy wbijaniu gwoździ – wyraz przeogromnej miłości Boga do człowieka, złączenie się Boga z człowiekiem jest niewyobrażalne. Ból łączący się z miłością do człowieka. Co Jezus może powiedzieć człowiekowi w takim momencie? Mógłbym tylko przyjąć jedno takich stwierdzeń: „Patrz człowieku, patrz biedaczku, oto uwalniam ciebie od tego co doprowadziłoby ciebie do potępienia za twoje grzechy, uwalniam ciebie od wiecznej śmierci dają ci szansę na życie wieczne i czynie to z miłości do ciebie nie oczekując nic w zamian poza miłością i pełnieniem woli Boga” Jezus daje się przybić do krzyża wiedząc, że to jest właśnie wola Jego Ojca, że w taki sposób Bóg ukaże swoja ogromna miłość do człowieka.

Pan Jezus z szat obnażony

Kłaniamy Ci się Panie Jezu Chryste i Błogosławimy Tobie... Żeś przez krzyż i mękę swoją świat odkupić raczył

Jezus zostaje obnażony z szat. Zostaje obnażony z godności nie tyle człowieka co Boga, ale nie wierzą w to Żydzi, którzy domagali się ukrzyżowania Jezusa, nie wierzą w to żołnierze, którzy zdarli z Jezusa szaty a o tunikę rzucali losy. Dla nich Jezus jest zwykłym więźniem, zwykłym człowiekiem skazanym na śmierć, którego można poniżyć do granic możliwości.

Jezusa od tej chwili okrywa płaszcz krwi spływającej z ubiczowanego ciała oraz krwi spływającej z głowy Jezusa po ukoronowaniu cierniem. Taka szata została przeznaczona dla Tego, który przyjął ciężar grzechów wszystkich ludzi na siebie, nie dla sławy ale z wielkiej miłości Boga do człowieka.

Pan Jezus po raz trzeci upada pod krzyżem

Kłaniamy Ci się Panie Jezu Chryste i Błogosławimy Tobie... Żeś przez krzyż i mękę swoją świat odkupić raczył

Trzeci upadek Jezusa. Trzeci i ostatni przed śmiercią na krzyżu. Jezus wie, że nie może się poddać, wie, że musi po raz kolejny powstać by dojść do miejsca swej śmierci, wie, że musi wypełnić wolę Boga do końca, wie, że musi wygrać ze śmiercią, aby uwolnić ludzi od tego co mogłoby wprowadzić ich w wieczną śmierć. Z trudem podnosi się i idzie dalej, idzie po zwycięstwo, idzie po ZMARTWYCHWSTANIE.

Czym będzie śmierć na krzyżu w porównaniu z tak chwalebnym zwycięstwem.

Często upadamy, nie raz, nie dwa, ale wielokrotnie. Często brakuje nam wiary, nadziei i miłości do Chrystusa, aby podnieść się i pójść dalej, po zwycięstwo, po uwolnienie się z niewoli grzechów.

Pan Jezus pociesza płaczące niewiasty

Kłaniamy Ci się Panie Jezu Chryste i Błogosławimy Tobie... Żeś przez krzyż i mękę swoją świat odkupić raczył

Jezus na swojej drodze cierpienia spotka płaczące niewiasty. Pociesza je, ale też napomina: „Nie płaczcie nade Mną; płaczcie raczej nad sobą i nad waszymi dziećmi!” Czy Jezusowi zależy na współczuciu, litości i zawodzeniu tych kobiet? Na pewno wie co one czują i że wyrażają szczery smutek, żal z powodu Jego cierpienia, ale nie na tym zależy Jezusowi. Kieruje do nich słowa, które mają otworzyć ich serca i oczy, aby mogły postępować według Jego nauki, aby żyły tak, jak oczekiwał by tego Bóg. Czyste serce tych kobiet jak i innych ludzi jest cenniejsze dla Jezusa od takiego zawodzenia. One jeszcze nie wiedzą o planowanym zwycięstwie Jezusa nad śmiercią, Jezus zna swoje przeznaczenie, ale pragnie aby te kobiety mogły odmienić swoje życie, aby mogły zrozumieć sens cierpienia i wielką miłość jaką Jezus ofiarował każdemu człowiekowi. Pragnie aby także i te kobiety mogły dzielić się miłością z innymi, aby mogły pójść za Jezusem dzieląc się miłością z innymi.

Jezus po raz drugi upada pod krzyżem

Kłaniamy Ci się Panie Jezu Chryste i Błogosławimy Tobie... Żeś przez krzyż i mękę swoją świat odkupić raczył

Jezus upada po raz drugi pod ciężarem krzyża. Upada ze zmęczenia, z ogromnego cierpienia jakiego doświadczył, ale musi się podnieść, musi iść dalej aby wypełnić misję powierzoną przez Ojca – do końca chce być posłuszny. Nadal jest biczowany i popędzany i nikt nie pomaga mu w tej krzyżowej drodze. Mógłby postąpić tak jak wielu z nas – postawić się i nie iść dalej, leżeć pod tym krzyżem. Czy wypełniłby wtedy wolę Ojca? Na pewno nie, lecz nie tylko na wypełnieniu woli Ojca zależało Jezusowi. Drugim ważnym celem Jezusa było wybawienie ludzi od śmierci – z miłości, aby ukazać nie tylko Swoją miłość względem człowieka, ale wielką miłość Boga do człowieka. Podnosi się i idzie dalej.

Weronika ociera twarz Jezusowi

Kłaniamy Ci się Panie Jezu Chryste i Błogosławimy Tobie... Żeś przez krzyż i mękę swoją świat odkupić raczył

Dalsza droga Jezusa to dalsze dźwiganie tego ciężaru, który przygniata, który powoduje ogromne zmęczenie. Idąc ulicami miasta, jeszcze w wysokiej temperaturze powoduje u człowieka pot. Jezus dźwigając krzyż doświadcza tego zmęczenia, pot zalewa Mu twarz łącząc się z krwią spływającą z głowy – z ran po koronie cierniowej. Na drodze staje kolejna niewiasta, której nie obce jest uczucie smutku, żalu, cierpienia z powodu tak przykrego widoku – gdy ktoś tak dobry jak Jezus doświadcza ogromnego cierpienia. Weronika – tak miała na imię niewiasta – staje się jedną z tych, które przełamują w sobie ten strach, obawę przed reakcją innych i podchodzi do Jezusa aby otrzeć Mu twarz z potu i krwi. Jej postawę można porównać do Marii Magdaleny, która nie patrząc na to co pomyślą inni upada przed Jezusem i obmywa Mu nogi zdając sobie sprawę ze swej grzeszności.

Szymon Cyrenejczyk pomaga nieść krzyż Jezusowi

Kłaniamy Ci się Panie Jezu Chryste i Błogosławimy Tobie... Żeś przez krzyż i mękę swoją świat odkupić raczył

Jezus idzie dalej niosąc ciężar naszych grzechów. Czy jest ciężko? Chyba nikt nie byłby w stanie nieść takiego ciężaru. Jezus musiał i czynił to dla nas. Jednak na tej drodze staje ktoś, kto będzie Mu pomagał nieść ten ciężar. Czy z wyboru – bo chciał? Nie, został do tego zmuszony przez żołnierzy. Szymon Cyrenejczyk znalazł się w nieodpowiednim miejscu z ciekawości – chciał tylko zobaczyć co się dzieje. To był jego najtrudniejszy czas, najtrudniejszy, ale czy stracony, czy rzeczywiście nic mu nie dający? Dźwigał krzyż za Jezusa pomagając w tej drodze krzyżowej. Czy to zaszczyt czy największy koszmar Szymona? Nie wybrał niesienia krzyża, to nie była jego droga a mimo to musiał nieść.

Jezus spotyka swoją matkę

Kłaniamy Ci się Panie Jezu Chryste i Błogosławimy Tobie... Żeś przez krzyż i mękę swoją świat odkupić raczył

Jezus podczas swojej ciężkiej bolesnej drogi krzyżowej spotyka swoja matkę – Maryję.

Co można czuć w takim momencie? Jezus czuje jej obecność, jej duchowe wsparcie, zrozumienie a jednocześnie wie jak ona bardzo cierpi wiedząc, że nic nie może zrobić, że męka jej syna Jezusa to plan Boga na wybawienie ludzi od grzechu.. Maryja może tylko łączyć się duchowo ze swoim synem, ale nie może nic więcej zrobić. Dla Jezusa jest to duże wsparcie, ale też wie, że musi iść tą drogą dalej, że musi wykonać to do czego został powołany.