Historia łaskami słynącego obrazu Matki Bożej Pocieszenia – pierwotnie Matki Bożej Królowej Nieba – sięga roku 1613, kiedy to słynny kaznodzieja, O. Marek, ufundował ten obraz. Inne źródła mówią jedynie o wykonaniu wtedy ołtarza dla istniejącego już obrazu. Historyczne dowody żywotności kultu Matki Bożej pochodzą już z pierwszej połowy XVII w. Z wdzięczności za otrzymane łaski mieszczanie, okoliczna ludność wiejska, jak i przedstawiciele magnaterii i szlachty wieszali liczne wota przy ołtarzu maryjnym. W roku 1623 Dorota Bogusławska sprawiła srebrne korony dla Jezusa i Matki Najświętszej a w 1750 roku Franciszek Lisiewicz, mieszczanin przeworski, ofiarował srebrną sukienkę dla Matki Bożej. Kronika notuje wiele innych darów, wotów i tablic wotywnych, jak również liczne zamówione nabożeństwa i modlitwy.

Po rozbiorze Polski i dostaniu się Przeworska pod panowanie austriackie zarówno srebrna sukienka, jak i korony oraz wota zostały zarekwirowane. Dopiero gwardian O Felicjan Fierek w 1894 roku postarał się o nową sukienkę miedzianą, pozłacaną i posrebrzaną, oraz o nowe korony i berło. Wtedy też przeniesiono obraz do znajdującej się po północnej stronie kościoła kaplicy (obecnie kaplicy Św. Antoniego).

Już w dokumencie „Laconicum novellae Provinciae Russiae” z 1647 roku O. Bernardyn Kaliski pisał, że obraz najświętszej Maryi Panny powszechnie uważano za cudowny: „In ecclesia habetur Imano Miraculosa Beatissimae Virginis Dominae nostrae ad dextream corporis Ecclesiae una cum suo Altari parieti Templi innixa”.

W wieku XX kult maryjny znacznie się ożywił. W latach 1903-1962 zanotowano 130 łask otrzymanych za przyczyną przeworskiej Matki Bożej Pocieszenia. W dwudziestoleciu międzywojennym miały miejsce starania o uroczystą koronację obrazu, mającą potwierdzić starożytność kultu Matki Bożej, jednak nie zostały one doprowadzone do końca. Natomiast w 1952 roku otrzymano zezwolenie na urządzanie każdego roku odpustu Matki Bożej Pocieszenia w ostatnią niedzielę sierpnia.

W roku 1962 nasza Matka Boża Pocieszenia przeżyła kolejną przeprowadzkę: przeniesiono Ją w najbardziej zaszczytne i właściwe miejsce – do ołtarza głównego, gdzie pozostaje do dziś. W roku 2008, staraniem gwardiana O. Gerarda Konieczka, wykonano gruntowną konserwację obrazu, przywracając mu pierwotny wygląd i piękno. Obraz namalowany jest na płótnie z drewnianym podłożem i ma wymiary 260 × 140 cm. Przedstawia Królową Nieba w chmurach, z księżycem pod stopami, wg słów Św. Jana: „Niewiasta obleczona w słońce i księżyc pod jej stopami, a na jej głowie wieniec z gwiazd dwunastu” (Ap 12, 1). W ręku dzierży złote berło – atrybut władzy królewskiej. Postać Matki Bożej ma około 160 cm wysokości. Ponad obrazem aniołki trzymają tarczę z napisem w języku łacińskim: Ista est speciosa inter filias Jerusalem (Ona jest przepiękna wśród córek Jerozolimy).

Uroczystości ku czci Matki Bożej Pocieszenia odbywają się corocznie w ostatnią niedzielę sierpnia.

źródło:  www.przeworsk.bernardyni.pl