Niedziela, 27 marca 2022 roku,

IV tydzień Wielkiego Postu, Rok C

Czwarta niedziela Wielkiego Postu w tradycji Kościoła jest nazywana „niedzielą radości” – ma ona specjalny charakter. Tytuł pochodzi od antyfony na wejście: Raduj się, Jerozolimo! To wołanie o radość w czasie Wielkiego Postu to przejaw realizmu, mądrości i miłości Kościoła.

Kościół świadom naszej słabości daje nam pociechę. Ta radość nadaje sens wszelkim wysiłkom i pozwala nam wędrować z otuchą i nadzieją pośród trudów, zmagań, wyrzeczeń i walki.

Sobota, 26 marca 2022 roku,


III tydzień Wielkiego Postu, Rok C

Na czym polega skuteczność modlitwy? Czy wartość modlitwy zależy od wielości wypowiadanych słów, przedstawianych Bogu zaświadczeń o odbytych rekolekcjach czy chwalenia się rachunkami za wykonanie dzieł miłosierdzia? To wszystko na pewno jest ważne, ale jednocześnie ryzykowne. Można bowiem zapomnieć o Bogu na modlitwie i postawić siebie samego w centrum modlitwy. Taki problem miał faryzeusz. Właściwie nie miał zamiaru stanąć w obecności Boga, aby przyjmować Jego miłosierdzie. Modlitwa faryzeusza przypominała bardziej kampanię reklamową jego działalności dobroczynnej. Bóg nie potrzebuje naszych reklam. Bóg potrzebuje serca, które jest do Niego zwrócone.

Piątek, 25 marca 2021 roku,


III tydzień Wielkiego Postu, Rok C

Ewangelia pierwszych trzech imion Matki Boga

Dzisiejsza uroczystość Zwiastowania Pańskiego to piękne, ale i trochę dziwne święto. Czasami pytamy się: kogo tak naprawdę dziś czcimy, Maryję czy Jezusa? Bo jest to jednocześnie święto i Jezusa, i Matki Bożej. Jest to święto maryjne, ponieważ to właśnie dziś Maryja zostaje wybrana przez Boga na Matkę Jego Syna, to dziś Maryja mówi Panu Bogu swoje „fiat”, czyli „tak – zgadzam się”, i to dziś mamy wspaniały dialog Maryi z archaniołem Gabrielem . Ale z drugiej strony, mówimy przecież, że jest to uroczystość Zwiastowania Pańskiego – mówiąc „Pańskiego”, rozumiemy Jezusa Chrystusa.

Czwartek, 24 marca 2022 roku,

III tydzień Wielkiego Postu, Rok C

Bóg, w którego wierzymy jako chrześcijanie, to kochający Ojciec. Dowiadujemy się o tym z objawienia w Starym Testamencie oraz w Nowym Testamencie od Jezusa, Syna Bożego. Dziećmi Boga stajemy się, słuchając Go, czyli będąc posłuszni Jego słowu. Możemy przyjąć Jego słowo, uwierzyć Mu, ale też w naszej wolności możemy odrzucić Jego ojcostwo. To jest temat dzisiejszego pierwszego czytania oraz Ewangelii.

Środa, 23 marca 2022 roku,

III tydzień Wielkiego Postu, Rok C

Dziecko wierzy swoim rodzicom, gdy mówią mu, że coś jest dobre, a coś jest złe. Istotą relacji międzyludzkich jest postawa wzajemnego zaufania. Wiara w Boga także zakłada wzajemne zaufanie. Bóg mówi, a człowiek ufa i przyjmuje Jego słowo.

W Starym Testamencie ważnym słowem Boga jest Dekalog. Możemy go porównać do rad kochającego ojca do swoich dzieci. Tym bardziej, że Dekalog został wypowiedziany po tym, jak Bóg wyzwolił Izraelitów z niewoli. Najpierw otrzymali oni wolność, a potem dostali drogowskazy, aby nie utracić tej wolności. Dlatego z taką mocą słyszymy dzisiaj Księdze Powtórzonego Prawa, gdy Mojżesz mówi: Słuchaj praw i nakazów, które uczę was wypełniać, abyście żyli i doszli do posiadania ziemi, którą wam daje Pan, Bóg waszych ojców (Pwt 4, 1).

Wtorek, 22 marca 2022 roku,


III tydzień Wielkiego Postu, Rok C

Księga Daniela podaje nam dzisiaj świadectwo modlitwy Azariasza, człowieka skazanego na śmierć przez okrutnego króla Nabuchodonozora. Znajduje się on w sytuacji po ludzku bez wyjścia, w ognistym piecu. Z głębi tego pieca zanosi modlitwę do Boga. Jest świadomy grożącego mu niebezpieczeństwa. Za chwilę umrze, jednak nie przestaje zwracać się z zaufaniem Bogu. Powierza Bogu całe swoje życie, a także zbliżającą się śmierć. Nie przestaje wątpić w istnienie Boga, w Jego dobroć, nawet gdy sam jest u kresu życia. Jego modlitwa ostatecznie zostaje wysłuchana.