Z Dziejów Apostolskich wynika, że Maciej był jednym z pierwszych uczniów Jezusa. Wybrany został przez Apostołów do ich grona na miejsce Judasza, po jego zdradzie i samobójstwie (Dz 1, 15–26). Maciejowi udzielono święceń biskupich i władzy apostolskiej przez nałożenie rąk.

Piotr był przekonany, że tak jak Stary Testament opierał się na 12 synach Jakuba patriarchy, tak i Nowy Testament w myśli Chrystusa miał się opierać na Jego 12 Apostołach. Skoro zaś liczba ta została zdekompletowana, należało ją uzupełnić.

Stanisław urodził się 28 grudnia 1550 r. w Rostkowie na Mazowszu. Był synem Jana, kasztelana zakroczymskiego. Miał trzech braci i dwie siostry. Historia nie przekazała nam bliższych szczegółów z lat dziecięcych Stanisława. Wiemy tylko z akt procesu beatyfikacyjnego, że był bardzo wrażliwy. Dlatego ojciec w czasie przyjęć, kiedy musiał na nich bywać także Stanisław, napominał gości do umiaru w żartach, gdyż inaczej chłopiec może omdleć.

Św. Filip, Apostoł, męczennik (+ i w). Pochodził z Betsaidy nad jeziorem Galilejskim. Uczeń Jana Chrzciciela. Powołany przez Jezusa zostaje jednym z dwunastu Jego uczniów (J 1, 43-46) . Wspominają go Ewangelie: kiedy do Mistrza przyprowadza Natanaela (J 1, 43-48), podczas rozmnożenia chleba i ryb (J 6, 1-7), gdy Grecy pragną spotkać Jezusa (J 12, 21-22) oraz na Ostatniej Wieczerzy (J 14, 7-10).

Św. Atanazy Wielki, biskup, doktor Kościoła. Urodził się w 295 roku w Aleksandrii. W młodym wieku żył w odosobnieniu na pustyni egipskiej, gdzie spotkał św. Antoniego Pustelnika, swego mistrza. W 319 roku przyjął diakonat. Jako sekretarz biskupa Aleksandra brał udział w synodzie w Nicei (325) i przyczynił się do potępienia arian.

Św. Józef, Małżonek i Oblubieniec Najświętszej Maryi Panny Opiekun Pana Jezusa. Wywodził się z rodu króla Dawida. Mimo wysokiego pochodzenia nie posiadał żadnego majątku. Na życie zarabiał stolarstwem, ciesielką. Zaręczony z Maryją, stanął przed tajemnicą cudownego poczęcia. Postanowił wówczas dyskretnie się usunąć. Wprowadzony jednak przez anioła w tajemnicę, wziął Maryję do siebie, do domu w Nazarecie (Mt 1-2; 13,55; Łk 1-2). Podporządkowując się dekretowi o spisie ludności, udał się z Nią do Betlejem, gdzie urodził się Jezus.

Św. Pius V, papież. Ten pobożny asceta sterował "łodzią Piotrową" tuż po soborze trydenckim. Naprawdę nazywał się Michał Ghisleri, a urodził się 17 stycznia 1504 r. we włoskim Bosco. Już, jako piętnastolatek przywdział habit dominikański, po święceniach kapłańskich wykładał filozofię i teologię, a potem był przeorem, prowincjałem, a wreszcie - inkwizytorem dla okręgów Como i Bergamo. W 1556 r. Paweł IV wyniósł go do godności biskupa diecezji Nepi i Sutri, a w następnym roku został kardynałem i wielkim inkwizytorem. W 1560 r. objął diecezję Mondovi w Piemoncie.

Św. Marek, Ewangelista († i w.), w księgach Nowego Testamentu występuje pod imieniem Jan, Dzieje Apostolskie (Dz 12,12) wspominają go jako "Jana zwanego Markiem", syn Marii, która prawdopodobnie była właścicielką domu, w którym odbyła się Ostatnia Wieczerza. Był uczniem św. Piotra. Jego Ewangelia jest wiernym echem katechezy Księcia Apostołów. Marek ze swoim krewnym Barnabą towarzyszył św. Pawłowi w jego pierwszej podróży misyjnej.

Św. Jerzy, żołnierz, męczennik (III/IVw). Pochodził z Liddy (Azja Mniejsza). Zachowały się o nim nikłe dane biograficzne, jednak są bardzo liczne i wczesne dowody kultu Świętego. Jego ojcem miał być Pers - Geroncjusz. Jerzy, jako ochotnik wstąpił do legionów rzymskich. Doszedł do rangi wyższego oficera (trybuna?). Podczas prześladowań za czasów Dioklecjana, jako chrześcijanin odmówił złożenia ofiary bóstwom rzymskim (305?).

Św. Gemma Galgani, dziewica (1878-1903). Urodziła się 12 marca 1878 r. w Borgo Nuovo di Camigliano, nieopodal Lucca (Włochy), jako piąte z ośmiorga dzieci aptekarza Henryka Galgani. Po śmierci matki znalazła się w szkole oblatek Ducha Świętego. w przededniu i Komunii św. napisała, że będzie odprawiać każdą spowiedź i przyjmować zawsze Pana Jezusa tak, jakby to byt ostatni dzień jej życia. Marzyła o wstąpieniu do klasztoru, ale planu nie mogła zrealizować z powodu złego stanu zdrowia.

Cały rok leżała w gipsowym gorsecie, a cierpiała m.in. na: zapalenie nerek, chorobę nóg, paraliż oraz chorobę Potta, czyli gruźlicze zapalenie kręgosłupa.

Katarzyna urodziła się w 1330 r. jako druga córka św. Brygidy i księcia Ulfa Gudmarssona. W dzieciństwie oddano ją do internatu cystersek w Riseberg, gdzie otrzymała pełne wykształcenie i religijne wychowanie. Po wyjściu z klasztoru została wydana za szlachetnego rycerza, Edgarda z Kyren. Oboje złożyli ślub dozgonnej czystości.

W 1375 roku Katarzyna wstąpiła do klasztoru brygidek w Vadstena, dokąd złożyła relikwie św. Brygidy. Dla niewiadomych przyczyn niebawem opuściła jednak ten klasztor i powróciła do Rzymu. Zamieszkała w tym samym domu, w którym przedtem mieszkała z matką. Równocześnie podjęła starania o jej kanonizację. Nie doczekała się jej wprawdzie, ale nastąpiła ona niedługo po jej śmierci, bo w roku 1391. Niemniej żarliwie zabiegała Katarzyna o zatwierdzenie zakonu brygidek. Doczekała się tego, gdy papież Urban VI wydał w tej sprawie dekret w 1378 roku.

Odnośnie życia św. Józefa musimy polegać na tym, co przekazały o nim Ewangelie. Poświęcają mu one łącznie 26 wierszy, a jego imię wymieniają 14 razy. Osobą św. Józefa zajmują się wPseudo-Mateusza (w. VI), Ewangelia Narodzenia Maryi (w. IX), Ewangelia Tomasza (w. II) i Historia Józefa Cieśli (w. IV). Interesują się one rodziną św. Józefa, jego małżeństwem, rodzajem pracy i śmiercią. Zbyt wiele w nich jednak legend, by można je było traktować poważnie. Niewiele mówią one także o latach dzieciństwa i wczesnej młodości św. Józefa.