1 stycznia to nie tylko pierwszy dzień kolejnego Nowego Roku, ale także Światowy Dzień Pokoju.
W tym dniu wierni we wszystkich Kościołach modlą się o Pokój na świecie, tym bardziej ma to szczególną wartość i wymowę, iż żyjemy
w czasach niebezpiecznych, niepewnych. Więcej nas dzieli niż łączy.

Spójrzmy na karty Pisma świętego i odkryjmy jak wiele tam miejsca poświęca się miłości, pokojowi i miłości nieprzyjaciół. Niestety nasze życie, współczesny świat znacznie odbiegają od tego, żeby nie powiedzieć, że te wartości są mu obce.

Jak ważnym i odpowiedzialnym zadaniem jest przekazywanie wiary dzieciom wie chyba każdy prawdziwy chrześcijanin, katolik i na miarę swoich możliwości stara się tą wiarę przekazywać. Nie każdy ma jednak czas na to, aby poświęcić więcej czasu na naukę tego co jest istotne dla ich wiary. Zazwyczaj ogranicza się do wspólnej modlitwy wieczornej, względnie też rannej a całą pracę w przekazywanie wiary składa w ręce katechetów podczas nauki religii.

Czy to jednak wystarcza? Czy to nie na rodzicach i rodzicach chrzestnych ciąży też obowiązek głębszego wprowadzania dzieci w świat religii, wiary, uczenia ich podstaw, poznawania Biblii i jej znaczenia? Czy to nie do rodziców oraz rodziców chrzestnych należy tak ważny obowiązek przekazywania dzieciom wartości chrześcijańskich, poświęcenia czasu na różne formy religijne, katechezy, ukazywania zabytków kultury i sztuki religijnej? W pogoni za tym co zapewni dzieciom odpowiednie warunki do życia często zapominamy o tak ważnych obowiązkach. Często też rodzice chrzestni są traktowani jako tacy, którzy maja za zadanie dawać prezenty z różnych okazji a zapomina się o ich prawdziwym obowiązku i roli jaką przyjęli podczas chrztu dzieci.

Zbliża się czas Adwentu, czas rozważań i przygotowania się do świąt Bożego Narodzenia. To jest także czas wielkiej bieganiny, świątecznych porządków a także zakupów przed Mikołajem oraz Wigilią, kiedy to według zwyczaju kupuje się różne upominki pod choinkę. Jak wiele poświęcamy w tym okresie czasu dla naszych pociech, aby je przygotować do właściwego przeżywania świąt? Jak wiele czasu poświęcamy na przekazywanie im wiary w codziennym życiu pełnym różnych problemów, pracy - aby utrzymać rodzinę?

Gdybym zadał to pytanie sobie to mógłbym wymieniać bez końca : jest Panem, jest Królem Wszechświata, jest wybawicielem świata, jest Synem Boga, itd.

Czy jednak wszyscy tak uważają? Na pewno nie i raczej nie ma ku temu wątpliwości patrząc na to wszystko co dzieje się we współczesnym świecie a dzieje się naprawdę bardzo źle.

Kim zatem jest Jezus dla współczesnego świata? Część mogła by powiedzieć to samo co ja i byłyby to osoby wierzące, ale świat nie składa się tylko z osób wierzących, tak więc zdania będą na pewno podzielone i z pewnością nie dla wszystkich Jezus będzie kimś wyjątkowym. A zatem kim?

Bóg stał się dzieckiem

W maju 1998 r. zorganizowano na Uniwersytecie Gregoriańskim w Rzymie wystawę ukazującą chrześcijaństwo widziane oczyma dzieci. Wśród prac małych artystów, które wzbudziły największe zainteresowanie, był rysunek pt. "Ukrzyżowanie Dzieciątka Jezus". Zwykle Boże Narodzenie kojarzy się nam z radością z przyjścia do nas Syna Bożego. Tymczasem Wcielenie Jezusa Chrystusa to początek Jego drogi krzyżowej, to w pewnym sensie pierwsza stacja męki Pańskiej. Z miłości do człowieka Bóg stał się dzieckiem. Dzieckiem, dla którego nie było miejsca na tej ziemi. Dzieckiem, które urodziło się w ubogiej stajni i które Herod chciał zabić. W Święta, w czasie których śpiewamy kolędę: "Podnieś rękę, Boże Dziecię", warto zastanowić się nad naszą postawą wobec dzieci oraz nad ich losem.

Wolność nie polega na czynieniu czegokolwiek. Rozumnie posługiwać się wolnością potrafi tylko ten, kto  rozumie, kim jest i po co żyje.

Wolność bez człowieka?
Wielu ludzi tak niemądrze korzysta z wolności, że krzywdzą samych siebie i innych, albo wpadają w uzależnienia i tracą wolność. Każdą swoją zdolność może człowiek wykorzystać w błędny sposób. Może używać siły fizycznej po to, by kogoś bić, a myślenie potrafi wykorzystywać po to, by oszukiwać samego siebie. Nie inaczej jest z wolnością. Najbardziej radykalnym zagrożeniem w tej dziedzinie jest ideologizacja wolności, czyli analizowanie ludzkiej wolności w oderwaniu od człowieka. W rzeczywistości nie istnieje wolność, a jedynie wolny człowiek. Podobnie nie istnieją uzależnienia, a jedynie uzależnieni ludzie. Analizowanie wolności w oderwaniu od antropologii, czyli w oderwaniu od całej rzeczywistości człowieka sprawia, że w praktyce zostaje ona uznana za większą wartość niż sam człowiek. W konsekwencji bronimy wtedy wolności człowieka nawet kosztem tegoż człowieka. Wolność analizowana w oderwaniu od człowieka staje się rodzajem nowotworu, którego nie można poddawać leczeniu nawet wtedy, gdy nowotwór ten zagraża już bezpośrednio życiu człowieka. W kontekście wolnym od ideologii i politycznej „poprawności”, wolność jest dla człowieka, a nie człowiek dla wolności. Nie da się zrozumieć ludzkiej wolności, dopóki nie wiemy, kim jest człowiek i jaki jest sens jego istnienia.

Nie wielka wieś, takich jak cała masa w naszym kraju i na całym świecie, niczym nie wyróżniająca się od innych po za tym, że była targana konfliktami i walką z tym co chrześcijańskie. Za jakieś gadanie o cudach czy innych wydarzeniach związanych z wiarą można było trafić za kratki. Z takiej nie wielkiej miejscowości Bóg nagle czyni miejscowość, która jest miejscem szczególnym dla wielu chrześcijan, miejscem znanym na całym świecie, miejscem, gdzie dokonywało się to, w co wielu ludzi wtedy nie wierzyło. Uwierzyło wtedy, gdy zobaczyli na własne oczy. Z takiej małej miejscowości Bóg czyni ośrodek kultu Maryi, mało tego - oprócz cudów jakie tam się działy czyni jeszcze coś szczególnego, coś co wielu uznawało za bezsens, głupotę, a okazało się prawdą.

Oto z takiej małej miejscowości wyłania się trójka całkiem najzwyklejszych dzieci, nie bogatych, niczym nie wyróżniających się od innych. Z takich właśnie skromnych, nie bogatych dzieci Bóg czyni świadków ogromnej wiary a jednocześnie małych misjonarzy - ich misja była bardzo ważna dla całego świata. W roku 1917 Franciszek i Hiacynta Marto oraz Łucja Santos doświadczają spotkań z Maryją, która powierza im tajemnice dotyczące losów świata. Czym sobie na to zasłużyli? Byli kimś lepszym od innych? Nie. Byli skromni i biedni, a jednak zostali wybrani.