Na południowym wschodzie, 7 km od Jasnej Góry, przy trasie szybkiego ruchu Warszawa - Katowice, znajduje się dzielnica Raków. W jej centrum wznosi się dwudziestometrowe skalne wzgórze. Niegdyś, 2500 lat temu, na tej rakowskiej górze, była osada łużycka, trudna przez wieki do zdobycia, gdyż z jednej strony ochraniały ją wody Warty, a z drugiej bagniste jeziora. Na szczycie wzgórza usytuowana jest duża świątynia, jakby wyrastająca z wapiennej skały, urzekająca swym neobarokowym pięknem. Została ona wzniesiona, zastępując starą kaplicę, w latach 1925-1933, kiedy proboszczem był ks. Stefan Niedźwiecki.

Początek istebniańskiej parafii datuje się na XVI wiek. Przez 200 lat Istebna podlegała pod parafię jabłonkowską. Obecnie Jabłonków leży po stronie czeskiej. Nasi górale chodzili do kościoła do Jabłonkowa zaledwie kilka razy w roku w większe święta. Na częstszą obecność w kościele, zwłaszcza zimą, nie pozwalały im trudne warunki związane z daleką drogą.

Dopiero w 1716 roku do Istebnej przybył misjonarz - jezuita Leopold Tempes, który rozpoczął tutaj pracę duszpasterską. Początkowo odprawiał Msze Święte pod gołym niebem lub namiotem, a za ołtarz służył mu kamienny stół, położony na pniach, pomiędzy dwoma lipami pod Złotym Groniem w dworze Kohuty.

Kościół, zbudowany w stylu neoromańskim na planie krzyża łacińskiego, należy do najpiękniejszych i największych kościołów na Śląsku. Długość jego wynosi 72 m, szerokość 38 m, wysokość wewnątrz 16 m, a razem z dachem 25 m. Wieża z zegarem wznosi się na wysokość 51 m.

Ozdobą kościoła jest jego część tylna z pięknymi łukami przyporowymi i kolumnami w górnej części. Główny portal ozdobiony jest pięknymi rzeźbami w kamieniu - w tym św. Józefa - oraz płaskorzeźbami, przedstawiającymi świętych Apostołów Piotra i Pawła. Warte uwagi są również ciekawe zdobienia wszystkich wejść bocznych.

Korzkiew – wieś w Polsce położona w województwie małopolskim, w powiecie krakowskim, w gminie Zielonki, 12 km na północ od Krakowa. Przez wieś przepływa Potok Korzkiewski zwany też Korzkiewką. We wsi znajduje się kościół parafialny p.w. Narodzenia św. Jana Chrzciciela oraz parafialny cmentarz grzebalny.

W najdawniejszych czasach tereny Korzkwi zalegała puszcza. Najwcześniejszy dokument wzmiankujący o wsi, która połączona była z kompleksem dóbr korzkiewskich pochodzi z 1352 roku. XVI wieczny kopiarz, in­formuje o przejęciu wzgórza Korzkiew oraz wsi Grębynic, Białego Kościoła, Gie­bułtowa przez podsędka krakowskiego Jana z Syrokomli.

Na stokach gór Beskidu Śląskiego: Klimczoka, Szyndzielni i Magury rodzi się Biała (niem. Bialka). Płynie przez Bramę Wilkowicką, pomiędzy Beskidem Śląskim na zachodzie a Beskidem Małym na wschodzie i dalej przez Pogórze Śląskie, gdzie w obrębie Czechowic-Dziedzic uchodzi do Wisły. W przeciwnym zaś kierunku, napływali pierwsi osadnicy, którzy od północy przedzierali się przez rozległą i niską Bramę Wilkowicką do Kotliny Żywieckiej. Później wiódł tędy szlak handlowy, łączący Śląsk z Węgrami.

U wylotu Bramy Wilkowickiej, przy lewym brzegu Białej założone zostało pod koniec XIII wieku Bielsko (śl. Biylsko, czes. Bílsko, niem. Bielitz). Trzy wieki później stało się ono znaczącym ośrodkiem rzemiosła, zwłaszcza sukiennictwa i garncarstwa, a wtedy po drugiej stronie Białej powstała inna osada o nazwie Biała (niem. Biala, czes. Bělá), w której zaczęło rozwijać się tkactwo. Początkowo Biała była przysiółkiem wsi Lipnik, ale już w 1613 roku stała się osobną gminą wiejską, a w 1723 roku uzyskała prawa miejskie. W 1925 roku w granice Białej włączono gminę Lipnik, a nazwę miasta zmieniono na Biała Krakowska.

Budowę kościoła pod wezwaniem Ofiarowania Matki Bożej rozpoczął w roku 1759 przeor dominikanów o. Remigiusz Zahorowski. Wznosił go na wzór kościoła jezuickiego w Grodnie, zwanego później Fara. Konsekracja świątyni miała miejsce w roku 1785. Kościół wybudowano w stylu barokowym (barok dominikański), natomiast wystrój, ołtarze - mają ornamenty dekoracyjne rokokowe. Kościół jest trzynawowy, wzniesiony na planie krzyża łacińskiego z dwiema wieżami, z których zachodnia jest niższa, a wschodnia nadbudowana w początkach XX w.

Bazylika watykańska, poświęcona świętemu Piotrowi, jest drugim kościołem patriarchalnym Rzymu. Przechowywane są w niej doczesne szczątki świętego Piotra. Ciało św. Piotra zostało pochowane na wzgórzu watykańskim tuż po jego męczeńskiej śmierci. Dzisiejsza bazylika wznosi się na miejscu, gdzie znajdował się cyrk Nerona. Wystawiona została w latach 324-326 przez Konstantyna Wielkiego na grobie św. Piotra. Badania z lat 1940-1949 oraz 1953-1967 potwierdziły, że w podziemiach bazyliki pod konfesją rzeczywiście znajdują się szczątki św. Piotra.

Przywilej lokacyjny Bliznego został wydany przez króla Kazimierza Wielkiego 25 kwietnia 1366 roku na zamku w Sanoku. Wieś została lokowana na prawie magdeburskim, obejmowała 50 łanów frankońskich i była jedną z miejscowości lokowaną na przyłączonych do Korony Polskiej ziemiach ruskich. Po śmierci Kazimierza Wielkiego w 1370 roku Ruś czerwona z ziemiami: sanocką, lwowska, halicką, przemyską oraz Podolem przeszły pod panowanie króla Węgier Ludwika Andegaweńskiego. Miało to niekorzystny wpływ na rozwój i kolonizację Bliznego. W roku 1402 część wsi została zakupiona przez biskupa przemyskiego Macieja herbu Janina, co zapoczątkowało kilkusetletni okres przynależności Bliznego do posiadłości ziemskich biskupstwa przemyskiego.

Kościół pod wezwaniem Św. Wacława jest jednym z najstarszych obiektów w Radomiu. Wzniesiono go jako drewniany kościół w 2-giej połowie XII w. Pod koniec XIII wybudowano na tym miejscu kościół z cegły palonej, rozbudowany najpierw w XV, a później w XVI w.

W 1802 r. kościół Św. Wacława zajęli Austriacy na magazyn wojskowy. W okresie Księstwa Warszawskiego był częściowo przebudowany (1809 r.) i użytkowany nadal na cele magazynowe. Dalszej przebudowie uległ w połowie XIX w., kiedy został zamieniony przez władze rosyjskie na etapowe więzienie skąd wywożono zesłańców na Syberię.

Parafia erygowana została 22 września 1388 r. przez bpa Ścibora z fundacji Trojana i Stanisława z Ligowa oraz ich krewnych z Mysłakowa. Ponowny dokument erekcyjny wydano w 1473 r. Z wizytacji w 1609 r. wiadomo, że kościół był drewniany, pod wezwaniem św. Mateusza, konsekrowany, że posiadał trzy ołtarze i malowane prezbiterium. W 1724 r. wzniesiono nowy, także drewniany, który wielokrotnie remontowano.

Szczyrk był jedną z wielu wsi należących do parafii p.w. św. Szymona i Judy Tadeusza w Łodygowicach. Dla upowszechnienia wiary katolickiej. Oo. Jezuici zorganizowali tutaj w 1730 r. pierwszą, kilkudniową misję ewangelizacyjną, Jej pamiątką jest drewniany krzyż znajdujący się za ołtarzem w kaplicy u Walczaków.