Stoję przy oknie w moim nowym pokoju na pierwszym piętrze wieruszowskiego klasztoru i patrzę na nadrzeczny park, rozświetlony promieniami porannego słońca. Stoję i myślę, o czym by tu napisać kolejny felieton. Intuicja Pani Anny, Naczelnej Redaktor Ilustrowanego Tygodnika Powiatowego okazała się perfekcyjna. Błyskawicznie, w tajemniczy sposób odczytała moje myśli-dylematy i przysłała emaila zadając subtelnie zawoalowane pytanie: „Dzień dobry Ojcze Ludwiku. Mam nadzieję, że Ojciec wypoczął, bo pora napisać felieton. Pani Maria i inni są niepocieszeni. A i ja, jak przeglądam gazetę, to czegoś mi w niej brak. Pozdrawiam i życzę dużo zdrowia, bo pora ku przeziębieniom sposobna”.

Zawstydzony, poczułem na policzkach wypieki i coraz intensywniej zacząłem się wpatrywać w zakamarki przyklasztornego parku nad Prosną, jak gdyby chcąc wśród zieleni znaleźć tematyczne wątki do sto siódmego felietonu. Również mój Anioł dał mi duchowy sygnał, że wesprze mnie modlitwą. I rzeczywiście, gdzieś w mózgu myśli zaczęły się układać w jedną całość.