Środa, 1 stycznia 2020 roku

Oktawa Narodzenia Pańskiego, Rok A

Ewangelia mówi nam dziś o dwóch szczególnych postawach.

Pierwszą prezentują pasterze, którzy są ludźmi czynu i działania. Po usłyszeniu radosnej wiadomości od anioła niemal natychmiast udali się na poszukiwanie Jezusa i Jego Matki. Kiedy odnaleźli Nowonarodzonego, nie byli w stanie zachować tej radosnej nowiny wyłącznie dla siebie, ale zapragnęli z głębi serca podzielić się nią z innymi ludźmi, aby i oni mogli spotkać Jezusa na drogach swojego życia. Po dzień dzisiejszy ci pasterze swoim działaniem i zaangażowaniem inspirują, chwalą Boga i rozszerzają Jego cześć, a możemy z nimi współcześnie utożsamiać w pewien sposób tych wszystkich, którzy także dziś nie boją się i nie wstydzą przyznać się do Jezusa i do tego, że spotkali Go w swoim życiu, dając świadectwo o tym, co dla nich uczynił. Nie chodzi jednak o to, by zatracić się w czystym aktywizmie. Potrzeba pewnej równowagi między czynem a kontemplacją, czyli zatrzymaniem się przy Bogu, aby uwielbiać Go, wpatrywać się w Niego i zapraszać do swej codziennej pracy i wszelakiej aktywności.

Niedziela, 29 grudnia 2019 roku, Rok A

W czasach, kiedy próbuje się budować nowy porządek, podważając to, co wartościowe, po raz kolejny staje przed nami Święta Rodzina. Fakt, że Jezus Chrystus Bóg i człowiek wychowywał się w rodzinie, jest już bardzo znaczący. Jezus potrzebował ludzkich opiekunów, którzy by go wychowywali. Może to zabrzmi dziwnie, ale potrzebował też wzorców, chociaż oczywiście miał głęboką relację z Ojcem, bo przecież przyszedł na świat po to, żeby ukazać, jaki jest rzeczywiście Bóg Ojciec.

Sobota, 28 grudnia 2019 roku, Rok A

W języku potocznym można czasem usłyszeć takie stwierdzenie jak „rzeź niewiniątek”. Dzisiaj właśnie obchodzimy święto tych, na których taka rzeź właśnie się dokonała. Dzieci, chociaż jeszcze nieświadome, oddały życie za Jezusa. Chrześcijańska Tradycja podkreśla, że otrzymały one chrzest krwi. Czyli choć nieochrzczone, ale jednak z powodu Chrystusa zamordowane, te dzieci stały się świętymi.

Piątek, 27 grudnia 2019 roku, Rok A

W trzeci dzień po uroczystości Narodzenia Pańskiego Kościół pragnie nas po raz kolejny zaprosić do refleksji nad naszą wiarą i naszym stosunkiem do Jezusa. Do zastanowienia się, kim On tak naprawdę dla mnie jest. Można bowiem zatrzymać się w naszym życiu na zewnętrznej atmosferze świątecznej, na pięknych kolędach, smacznych daniach, spotkaniach rodzinnych… I przez całe życie pamiętać o przygotowaniach do nich i na obchodzeniu tych ważnych wydarzeń, zapominając o tym, kto w tej całej otoczce, w tej zewnętrznej radosnej atmosferze jest najważniejszy. Dlatego też Kościół stawia nam dzisiaj przed oczyma św. Jana, apostoła i ewangelistę. Może on dla nas stać się doskonałym przykładem osoby, która faktycznie poznała Jezusa Chrystusa i wiernie naśladowała Go przez całe swoje życie.

Czwartek, 26 grudnia 2019 roku

Oktawa Narodzenia Pańskiego, Rok A

Kościół stawia nam dzisiaj za przykład do naśladowania św. Szczepana, męczennika. Nie byłoby w tym nic dziwnego, gdybyśmy w dniu wczorajszym nie obchodzili uroczystości Narodzenia Jezusa Chrystusa. Widzimy więc w tym miejscu, tak czysto po ludzku patrząc, pewną sprzeczność. Z jednej strony budzące się do życia ludzkie życie, z drugiej strony śmierć, i to okrutna, bo przez ukamienowanie.

Środa, 25 grudnia 2019 roku, Rok A

„Żył sobie człowiek, który uważał Boże Narodzenie za niezrozumiałą bajkę. Choć był uprzejmy, wyrozumiały, dobry, kochał swoją rodzinę, a we wszystkich relacjach z innymi ludźmi kierował się uczciwością, nie potrafił jednak uwierzyć we Wcielenie, że Bóg staje się człowiekiem. Był zbyt szczery, aby udawać, że wierzy.

Środa, 25 grudnia 2019 roku, Rok A

Nareszcie święta. Oczekiwaliśmy ich, bo wreszcie wolne dni, odpoczynek. Ale liturgia słowa dnia dzisiejszego wzywa nas do „pracy”, świadectwa.

Fragment Ewangelii czytany o świcie jest kontynuacją fragmentu czytanego podczas Mszy św. w nocy. Opowiada o pasterzach, którym objawia się anioł (gr. angelos – posłany), zwiastując radosną nowinę. Od tego momentu zaczyna się droga wiary pasterzy. Zaczynają zastanawiać się, co zrobić, i podejmują decyzję: Chodźmy do Betlejem i zobaczmy to Słowo, które przybyło i które Pan dał nam poznać – można by przetłumaczyć to zdanie. Wyrażenie zobaczyć Słowo brzmi dość zaskakująco, ale staje się jaśniejsze, gdy uświadomimy sobie, że greckie słowo rema jest tłumaczeniem hebrajskiego dabar, które oznacza słowo, rzecz, wydarzenie. W myśli semickiej słowo i rzeczywistość są ze sobą nierozerwalnie złączone. Nie ma słowa, które nie byłoby wydarzeniem, ani wydarzenia, które nie byłoby słowem. Rzeczywistość przemawia do tego, kto umie słuchać, jest wtedy słowem. Pasterze podejmują decyzję, by udać się do Betlejem, by zobaczyć Słowo, które przybyło, by zobaczyć to, co zostało im powiedziane. Dziecię Jezus nie umie mówić, jest ubogo narodzone, ale to Słowo dociera do tych, którzy umieją słuchać.

Środa, 25 grudnia 2019 roku, Rok A

Dzisiejszy wieczór i dzisiejsza noc są szczególne. Na pewno z powodu wieczerzy wigilijnej czy prezentów. Wszystko pięknie udekorowane, nasze mieszkania, domy, ulice, miasta, wystawy sklepowe, także nasze kościoły. Może nawet na początku Mszy św. położyliśmy figurkę dzieciątka Jezus w żłóbku. Wszystko gotowe. Wszystko zostało zrobione tak, jak powinno być. Ale czy na pewno?

Wtorek, 24 grudnia 2019 roku

IV tydzień Adwentu, Rok A

Hymn Zachariasza „Benedictus”, jaki dziś usłyszeliśmy w Ewangelii, to pieśń człowieka, który będąc pełen zachwytu, pragnął wyrazić Bogu wdzięczność za dar wytęsknionego syna. Możemy sobie tylko próbować wyobrazić tę wielką radość i wdzięczność, jakie napełniły serce Zachariasza, motywując go, by trzymając swoje dziecko w ramionach, wyśpiewać Bogu swoje podziękowanie.

Poniedziałek, 23 grudnia 2019 roku

IV tydzień Adwentu, Rok A

Fragment Ewangelii opisujący narodziny Jana Chrzciciela jest potwierdzeniem, że Bóg spełnia swoje obietnice. Nie jest w tym połowiczny, ale hojnie daje swoje dary tym, którzy Go proszą. Elżbieta i Zachariasz prosili o wiele – o dar potomstwa – i wiele otrzymali w osobie Jana Chrzciciela, któremu Bóg powierzył tak wielkie zadania. Miał on przygotować Izraela na przyjście Mesjasza. Bóg cieszy się, jeśli człowiek prosi o wiele i następnie stara się otrzymane dary dobrze wykorzystać.