Dla wielu włoskich katolików dziś pierwsza w życiu Środa Popielcowa bez obrzędu posypania głowy popiołem. W niektórych diecezjach na północy Włoch od kilku dni nie sprawuje się bowiem publicznych liturgii. W ten sposób biskupi odpowiedzieli na zalecenie lokalnych władz, by ze względu na zagrożenie zakażeniem koronawirusem, unikać wielkich zgromadzeń.

O swym wsparciu w przeciwdziałaniu epidemii zapewnił też na audiencji ogólnej Papież Franciszek.

Środa, 26 lutego 2020 roku

VII tydzień zwykły, Rok A

Nawróćcie się do Mnie całym swym sercem, przez post i płacz, i lament. Rozdzierajcie jednak serca wasze, a nie szaty! Nawróćcie się do Pana, Boga waszego! Dzisiaj te słowa zaczerpnięte z Księgi Joela rozbrzmiewają w naszych kościołach. Środa Popielcowa, która rozpoczyna Wielki Post, wzywa nas do tego, aby przez post, refleksję i modlitwę dokonać w naszym życiu nawrócenia. Jest to kolejny Wielki Post w naszym życiu i przez to mamy świadomość, że nawrócenie nie jest czymś łatwym. Najważniejszą częścią w nawróceniu jest bowiem dostrzeżenie w swoim życiu grzechu. Bez tego posypanie głowy popiołem będzie tylko nic nieznaczącym zewnętrznym obrzędem.

Niedziela, 23 lutego 2020 roku


VII tydzień zwykły, Rok A

W starożytnym Cesarstwie Rzymskim obowiązywała pewna zasada prawnicza wyrażająca absolutną nadrzędność norm prawa, zgodnie z którą należy bezwzględnie stosować się do przepisów ustawy niezależnie od ich uciążliwości oraz konsekwencji dla zobowiązanego. W skrócie nazwę tego przepisu wyrażano w maksymie dura lex, sed lex – co po łacinie oznacza: twarde prawo, ale prawo.

Sobota, 22 lutego 2020 roku

VI tydzień zwykły, Rok A

Dzisiaj we wspólnocie Kościoła przeżywamy święto Katedry św. Piotra Apostoła. Katedra – to znaczy tron, krzesło, czyli „stołek”. Nie chodzi oczywiście w tym dniu, byśmy wpatrywali się w pięknie ozdobiony mebel do siedzenia znajdujący się w Bazylice św. Piotra. Jeśli Kościół określa jakiś dzień mianem święta, to oznacza, że treść tego dnia ma wielkie znaczenie dla naszego zbawienia. Jaką ważną tajemnicę kryje dzisiejszy dzień? Odpowiedź znajdziemy w tekstach liturgicznych, a przede wszystkim w czytaniach dnia dzisiejszego.

Niedziela, 16 lutego 2020 roku


VI tydzień zwykły, Rok A

Każdej niedzieli podczas Eucharystii możemy wspólnie z rodziną słuchać słowa Bożego. Jesteśmy szczęściarzami, jak powiedziałby jeden z moich współbraci. Słowo Boże jest bowiem jak orzeźwiający balsam, który łagodzi zranioną przez współczesny świat duszę człowieka. W drodze do prawdziwego szczęścia, które może dać tylko Bóg, potrzebna jest jednak wiara i niezachwiana ufność w moc Boga, który zaprasza człowieka, aby szedł Jego drogami. Mówi o tym dzisiaj Księga Syracydesa: Jeżeli zechcesz, zachowasz przykazania, a dochować wierności jest Jego upodobaniem. Położył przed tobą ogień i wodę, co zechcesz, po to wyciągniesz rękę. Przed ludźmi życie i śmierć, co ci się podoba, to będzie ci dane (Syr 15, 15-17).

Niedziela, 9 lutego 2020 roku


V tydzień zwykły, Rok A

Wielka tajemnica wiary!

Sól ziemi i światło świata!

Pamiętam czasy, kiedy do naszego domu przychodziła sąsiadka, by pożyczyć trochę soli. Po jakimś czasie mama szła do niej w tym samym celu. Użyczanie sobie takich drobnych rzeczy było kiedyś czymś bardzo normalnym.

Niedziela, 2 lutego 2020 roku

IV tydzień zwykły, Rok A

Święto Ofiarowania Pańskiego, które dziś przeżywamy, przypada dokładnie czterdziestego dnia po Bożym Narodzeniu. Powiem szczerze, że myśląc o tym, co dokonało się wtedy w świątyni jerozolimskiej, pojawia się w mym sercu niejedno pytanie. Czy sensem tego święta jest zachowanie zwyczaju, do którego przecież zobowiązany był każdy Izraelita, a może w ofiarowaniu jest coś więcej, i czy to „więcej” dotyczy również każdego z nas?

Niedziela, 26 stycznia 2020 roku


III tydzień zwykły, Rok A

Z Jezusem do Kafarnaum…

Okres zwykły roku liturgicznego, jaki przeżywamy, pozwala nam doświadczyć pięknej drogi pójścia za Chrystusem. Jesteśmy powołani przez Niego, by iść tam, gdzie On idzie, by stać się takimi jak On, myśleć i działać jak On. Czy jest to możliwe? Myślę, że tak, jeśli uważnie wsłuchujemy się w Jego słowo i wpatrujemy się w Jego dzieła z pragnieniem naśladowania Go w naszym codziennym życiu. Co możemy dzisiaj uczynić? Czy możemy dzisiejsze słowo zamienić w czyn?

Niedziela, 19 stycznia 2020 roku

II tydzień zwykły, Rok A

W dzisiejszej Ewangelii słyszymy słowa Jana Chrzciciela: Oto Baranek Boży, który gładzi grzech świata. Jan wypowiada te słowa, wskazując na Chrystusa, który przyszedł nad Jordan, aby przyjąć chrzest. Potwierdza w ten sposób, że Jezus jest Barankiem Bożym, który przyszedł, aby zgładzić grzech, jaki zapanował na świecie. Dokona się to przez ofiarę, jaką On złoży sam z siebie. Jego ofiara ma charakter ekspiacyjny, o czym wyraźnie poucza postać Sługi Jahwe z dzisiejszego pierwszego czytania z księgi proroka Izajasza.