Wtorek, 15 marca 2022 roku,

II tydzień Wielkiego Postu, Rok C

Słowo Boże skierowane do nas dzisiaj pragnie nam przypomnieć niedocenianą i nieco zapomnianą cnotę pokory, to znaczy, życie w prawdzie przed Bogiem, samym sobą i przed innymi ludźmi, naszymi braćmi i siostrami.

Przestańcie czynić zło! Zaprawiajcie się w dobru! Prorok Izajasz przekonuje swoich rodaków, a także nas, współczesnych słuchaczy słowa Bożego, że nie wystarczy tylko świadomość popełniania zła, ale należy najpierw usunąć zło naszych uczynków „sprzed oczu Pana”, a następnie trzeba czynić konkretne dobro, co więcej „zaprawiać się w dobru”, to znaczy, trzeba czynić dobro w sposób permanentny, dążąc do nabycia podstawowej cnoty sprawiedliwości w relacjach z ludźmi najbardziej opuszczonymi, bezbronnymi i wykorzystywanymi: Wspomagajcie uciśnionego, oddajcie słuszność sierocie, w obronie wdowy stawajcie! Troszczenie się o sprawiedliwość stanowi fundamentalny i konieczny warunek odpuszczenia grzechów ze strony Pana Boga, w przeciwnym wypadku: Jeśli się zatniecie w oporze, miecz was wytępi.

„Nasze świątynie są niszczone, nasze miasta płoną, a nieprzyjaciel używa okrutnej broni zakazanej przez międzynarodowe konwencje” – powiedział abp Światosław Szewczuk w codziennym orędziu. „Tej nocy widzieliśmy okropne sceny. Wróg zaatakował Ławrę Świętogórską, jeden z najważniejszych klasztorów prawosławnych na Ukrainie, gdzie ukrywało się wiele osób” – podkreślił zwierzchnik Ukraińskiego Kościoła Greckokatolickiego.

W Popasnej w obwodzie ługańskim rosyjska armia użyła zapalających bomb fosforowych, które powodują okrutną śmierć i są poważnym zagrożeniem dla infrastruktury cywilnej. „Dzięki wielkiej odwadze ukraińskiej armii wciąż udaje się odpierać ataki, jednak nocne są coraz trudniejsze – wówczas ostrzeliwane są dzielnice mieszkalne, świątynie, szpitale a nawet szkoły, ginie wielu cywilów” – powiedział abp Szewczuk.

Poniedziałek, 14 marca 2022 roku,



II tydzień Wielkiego Postu, Rok C

Słowo Boże skierowane do nas dzisiaj pragnie – w sposób bardzo konkretny – zwrócić naszą uwagę na istotę naszego wielkopostnego nawrócenia.

Brak świadomości grzechu. Nie tylko współcześni nam papieże, począwszy od naszego nieodżałowanego św. Jana Pawła II, wymieniając fundamentalne przyczyny kryzysu wiary, odejścia od Kościoła i zaniechania praktyk religijnych, wskazują na brak świadomości grzechu. Jeżeli nie ma grzechu, a ja nie czuję się sprawcą tego konkretnego zła, lecz jest to „tylko” niezamierzona „pomyłka”, chwilowa nieuwaga lub nieestetyczne, salonowe faux pas. W tym wypadku nie potrzebny mi jest Odkupiciel i Zbawiciel, ponieważ ten „błąd” mogę ja sam naprawić „dobrym słowem”, dobrym bonem gastronomicznym, turystycznym lub pięknym retorycznym zwrotem. Ale czy wystarczą tylko eufemizmy, piękne, retoryczne i puste znaczeniowo zwroty, skoro sumienie nie pozwala mi żyć w spokoju, a w moim małżeństwie czy rodzinie powstają niewidzialne wrogie mury po zdradach, kłamstwach i ucieczkach w wirtualny świat bez wartości, norm i odpowiedzialności? A skąd biorą się „tajemnicze” i tragiczne w skutkach konsekwencje w postaci cierpienia, choroby, wojny i nieszczęścia w życiu osobistym, społecznym, narodowym i światowym?

Na Ukrainie jesteśmy świadkami wielkiej pogardy dla godności człowieka. Kto wywołuje wojnę, godzi we własne człowieczeństwo – mówi abp Światosław Szewczuk w codziennym orędziu. Podkreśla, że Ukraińcy napotykają na swej ziemi góry trupów, rzeki krwi i morze łez.

Przyznaje, że po raz pierwszy spotyka się z tak rażącym faktem, że ci, którzy wkroczyli na ukraińską ziemię, nie szanują nawet ciał własnych ofiar. Choć Ukraińcy chcą przekazać ciała rosyjskich żołnierzy, aby mogli zostać pochowani, Rosja nie chce ich przyjąć. Podobny los spotyka też oczywiście ukraińskie ofiary wojny, na przykład w Mariupolu.

Sobota, 12 marca 2022 roku,

I tydzień Wielkiego Postu, Rok C

Nie lubimy być gorsi od innych. I śmiało można stwierdzić, że cechą człowieka żyjącego w XXI wieku jest pęd za tym, by stawać się lepszym od drugiego.

Rodzice wymagają od swoich dzieci, by uczyli się lepiej. Często przy tym porównując swoje dziecko do innego. Gdy sąsiad zmieni samochód, zaraz chcemy mieć taki sam albo nawet lepszy od niego. Niejednokrotnie pojawiają się także w nas myśli, dlaczego komuś powodzi się lepiej niż mnie. Przecież tyle dobrego robię, a tamten to zwykły drań…