XIII Niedziela Zwykła, Rok B

Mk 5,21-43

Dzisiejsza Ewangelia mówi o dwóch cudach, które połączone tworzą całość. To, co jest wspólne w tych dwóch przykładach cudów, to wielka wiara Jaira i kobiety chorej na krwotok. Wiara, to doświadczenie bohaterów dzisiejszej Ewangelii.

Budująca wiara kobiety chorej jak oraz przełożonego synagogi wynikała z wielu przyczyn. Mocno widać, że złączona była też z bezsilnością człowieka. Dostrzegamy tu poddanie się interwencji Pana Boga, ale też bezsprzeczną wiarę i ufność w pozytywną interwencję.

XII Niedziela Zwykła , Rok B

Mk 4, 35-41

„Czemu tak bojaźliwi jesteście?” „Jakże wam brak wiary!” Ten zarzut Pana Jezusa w odniesieniu do uczniów powinien być dla nas ciągle napomnieniem. Jaka jest nasza wiara? Czy autentycznie wierzymy w Jego obietnice? Czy są one główną inspiracją naszego życia?

XI Niedziela zwykła, Rok B

Mk 4, 26-34

W Ewangelii Jezus mówi w o dynamice wzrostu królestwa Bożego w nas – w naszych sercach. Moc, dzięki której wzrastamy w świętości i doskonaleniu siebie, pochodzi od Boga. Może dzisiaj to Boże królestwo jest w nas maleńkie – jak ziarnko gorczycy. Jeśli tej tajemnicy Bożego życia w naszych sercach nie pozwolimy sobie wyrwać, jeśli nie będziemy powierzchowni i różne troski doczesne (jak bogacenie się czy życie dla przyjemności) nas nie opanują, to wydamy plon świętości.

X Niedziela Zwykła, Rok B

Mk 3, 20-35

Gdy wpatrujemy się w przesłanie Starego i Nowego Testamentu, odnajdujemy w nich coraz lepiej i mocniej światło widzimy światło nadziei dla grzesznego człowieka.  Najpełniej jest ono widoczne w Chrystusie i Jego Zbawczej Ofierze.

Uroczystość Trójcy Świętej, Rok B

Mt 28,16-20

Co nam mówi Kościół o Tajemnicy Najświętszej Trójcy? Kościół wyznaje w Katechizmie Kościoła Katolickiego, iż wiara wszystkich chrześcijan opiera się na Najświętszej Trójcy. Chrześcijanie są ochrzczeni „w imię” — a nie „w imiona” — Ojca i Syna, i Ducha Świętego, ponieważ jest tylko jeden Bóg, Ojciec wszechmogący, i Jego jedyny Syn, i Duch Święty: Trójca Święta. Kościół, powołując się na Nowy Testament, wyznaje: Jeden jest Bóg i Ojciec, od którego wszystko pochodzi; jeden Pan Jezus Chrystus, dla którego jest wszystko; jeden Duch Święty, w którym jest wszystko.

Uroczystość Zesłania Ducha Świętego , Rok B

J 20, 19-23

Wieczernik - miejsce niezwykle ważne. To właśnie tutaj Pan Jezus dał nam siebie – swoje Ciało i swoją Krew. W dzisiejszym czytaniu, także w tym samym miejscu ukazuje się zgromadzonym apostołom pozdrawiając ich słowami : „Pokój Wam” i daje im Ducha Świętego.

VII Niedziela Wielkanocy, Rok B

Uroczystość Wniebowstąpienia Pańskiego

Mk 16,15-20

Uroczystość dzisiejsza mówi nam o możliwości uczestniczenia w życiu Boga nie tylko ducha, ale i ciała. Jezus Chrystus, jako Człowiek wstąpił do domu Ojca Niebieskiego. Jego Wniebowstąpienie wzywa do głębszej refleksji nad naszym wstępowaniem do nieba.

VI Niedziela Wielkanocna, Rok B

J 15,9-17

„Jak Mnie umiłował Ojciec, tak i Ja was umiłowałem” (J 15,9). Ważna jest dla człowieka sprawa sensu życia, przyjaźń, jednak nie ma tak ważnej i pięknej rzeczy jak miłość. Chcemy kochać i być kochanymi. Pan Jezus zapewnia: „Kocham cię! I to kocham cię tak, jak Mnie umiłował Ojciec. Kocham cię tak, że za ciebie oddaję swoje życie”. Dzisiaj, bo Jezus z tą miłością przychodzi do nas w Eucharystii. Ona jest dla nas! Pan Jezus wzywa, abyśmy w niej wytrwali, a więc byli jej wierni. Albowiem szczęście człowieka osiąga swoją pełnię, gdy pozostaje on wierny miłości, z jaką Bóg do niego przychodzi. A kiedy człowiek naprawdę trwa w miłości? Chrystus odpowiada: „Jeśli będziecie zachowywać moje przykazania, będziecie trwać w miłości mojej, tak jak Ja zachowałem przykazania Ojca mojego i trwam w Jego miłości” (J 15,10).

V Niedziela Wielkanocna, Rok B

J 15,1-18

Każdy z nas jest latoroślą zasadzoną przez Chrystusa w winnicy, której na imię „Kościół i ma za zadanie przynieść taki owoc, jaki mu Bóg wyznaczył wtedy, kiedy go wybrał i obdarzył powołaniem.

Podstawową więzią z Chrystusem jest stan łaski uświęcającej, którą uzyskaliśmy w czasie chrztu. Łaskę tę możemy jednak utracić, popełniając grzech śmiertelny. Stajemy się wtedy suchymi, martwymi gałązkami, które należą do winnego krzewu – ale nie żyją, nie owocują.

IV Niedziela Wielkanocna, Rok B

J 10, 11-18

IV niedziela wielkanocna to inaczej Niedziela Dobrego Pasterza. Ma na celu uświadomienie, kim jest dla nas Jezus Chrystus i jaka jest Jego rola. Ilustruje ją najlepiej obraz pasterza.

Najlepiej treści te uwydatniają się w porównaniu ze złym pasterzem – najemnikiem. On pracuje tylko dla pieniędzy. Owce dla niego się nie liczą, są jedynie okazją do zrobienia interesu. Dlatego też nie zależy mu na owcach, nie podejmie dla nich żadnego ryzyka, bo nie łączy go z nimi żadna więź, żadna miłość. W przypadku jakiegoś zagrożenia owce pozostają same i bezbronne.

III Niedziela Wielkanocna, Rok B

Łk 24, 35-48

„Pokazał im swoje ręce i nogi” - ślady ran przypominały, że Męka Jezusa była zadośćuczynieniem za ludzkie grzechy. W każdym grzechu zawiera się pogarda dla Boga i Jego przykazań. Grzech odrywa nas od źródła życia, czyli sprowadza śmierć. Grzech jest moralną śmiercią duszy.